Gelijkvloers wonen, zodat inwoners langer thuis kunnen blijven als ze slechter ter been worden. Thuiszorg die helpt bij het wassen of de buurvrouw die ’s avonds even komt kijken of alles oké is. In Katwijk doet iedereen mee. Dorpsgenoten kijken naar elkaar om en professionele zorg springt bij waar nodig. Dit systeem staat flink onder druk. Het Actieplan Wonen, Zorg en Welzijn is een gezamenlijk plan van de gemeente en verschillende zorg- en welzijnsorganisaties en komt in actie voor een Katwijk waar iedereen mee kan blijven doen. De gemeenteraad neemt hier na de zomer een besluit over.
Het aantal inwoners neemt toe en inwoners worden ook ouder. De groep inwoners die zorg nodig heeft, wordt daarmee ook steeds groter. En dan zijn er meer kwetsbare inwoners die zorg nodig hebben. De druk op het zorgsysteem neemt toe, van mantelzorg tot eerstelijnszorg en van spoedzorg tot verpleeghuiszorg.
De tekst loopt door onder de video
Grote druk
Er zijn niet alleen onvoldoende geschikte woningen om zorgbehoevenden zo lang mogelijk thuis te verzorgen. De zorgsector heeft te maken met toenemende personeelsschaarste en onvoldoende financiën. Bij elkaar maakt dit dat het zorgsysteem onder grote druk staat. En daar wil de gemeente Katwijk iets aan doen door intensief te gaan samenwerken met partners en meer regie bij de inwoners zelf te leggen.
Wethouder Emile Soetendal: “Het is geen prettige boodschap om te vertellen dat de beschikbaarheid van zorg en ondersteuning in de toekomst minder vanzelfsprekend zal zijn, maar wel het eerlijke verhaal. We kunnen niet de andere kant op kijken. Het is belangrijk dat er een omslag komt in denken over de inzet van voorzieningen en de eigen verantwoordelijkheid van inwoners. Ook zorg- en welzijnspartijen moeten anders gaan denken en handelen ten aanzien van de beschikbaarheid op zorg. We zullen er met elkaar de schouders onder moeten zetten, zodat inwoners met een hulpvraag een beroep kunnen blijven doen op goede en toegankelijke zorg en ondersteuning.”
Handen ineen voor zorgsysteem
Geschikte woningen en prettige woonomgeving
Er zijn geschikte woningen voor zorgbehoevenden nodig, in geschikte buurten. Buurten waar (zorg)voorzieningen om de hoek zijn, waar inwoners elkaar gemakkelijk tegenkomen, een praatje kunnen maken en waar zij gemakkelijk naar buiten kunnen om een ommetje te maken. Op deze manier voorkom je ook dat mensen vereenzamen. De gemeente kan hier de juiste voorwaarden voor scheppen door bijvoorbeeld het bouwen van woningen en de inrichting van de openbare ruimte. Eén van de ideeën is een afwegingskader woonzorginitiatieven, dat helpt bij het beoordelen van nieuwbouwideeën en bijdraagt aan geschikte woningen in alle dorpskernen.
Goede zorg
Of het nu eerstelijns zorg is, ondersteuning vanuit welzijnsorganisaties of mantelzorg, goede zorg is belangrijk. De beschikbare eerstelijns zorg moet zo goed mogelijk verdeeld worden. Maar het is niet alleen de zorg die een steentje moet bijdragen. Ook maatschappelijke organisaties of sportverenigingen kunnen een grote rol spelen. Wat heeft iemand nu echt nodig? Misschien wel voedingsadvies of lidmaatschap van een club? Het komende jaar wil de gemeente met de zorgpartners een inloopvoorziening opzetten voor inwoners met (beginnende) dementie. De zorgorganisaties maken plannen over hoe zij zoveel mogelijk deskundig personeel kunnen krijgen en behouden en hoe zij zo goed mogelijk ingezet kunnen worden.
Nadenken en praten
Zo lang mogelijk gezond en fit blijven willen we allemaal. Met elkaar nadenken over hoe je zo lang mogelijk zorg kunt uitstellen, kan hierbij nuttig zijn. Vanuit persoonlijk welzijn, maar ook omdat zorg nog maar heel beperkt is. Nadenken over hoe je lang fit kunt blijven, als dit binnen je bereik ligt. Zorgen voor een sociaal netwerk. Het is belangrijk om nu met elkaar in gesprek te gaan, kinderen met ouders of ouder met partner of kinderen. Nadenken over je toekomstige woonsituatie kan helpen om lang zelfstandig te kunnen blijven wonen. Gemeente en zorg- en welzijnspartners willen het bewustzijn over de eigen gezondheid en woonsituatie stimuleren.
Wethouder Gerard Mostert: “We hebben dus de hoofden bij elkaar gestoken en de handen ineengeslagen. We hebben met zorgpartners en welzijnspartijen gesproken en met ontwikkelaars. We zien met elkaar dat het zo niet langer gaat. We zullen andere wegen moeten gaan bewandelen en dat is spannend. Het vergt moed en lef om buiten de gebaande paden aan de slag te gaan. En we moeten niet alleen denken en praten, maar vooral doen!”
